Het gaat maar door. Is in Nederland de sneeuw al weer bijna vergeten, hier gaat het maar door. Met een flinke wind erbij sneeuwen we bijna in. Om de stal binnen te komen moesten we vanochtend door een bult opgewaaide sneeuw die tot boven onze knieën kwam.
Toen ik naar de stal liep waren de voetstappen van Rinus al niet meer te zien. We waren erg benieuwd of de schoolbus wel zou rijden. En of er überhaupt wel school zou zijn. Maar de bussen reden wel, jammer voor Chris en Robert, en dus konden ze gewoon naar school. Na ons ontbijt zijn we gaan sneeuwruimen. Rinus in de trekker met de bak ervoor en ik met een kleine sneeuwschep.
Noa is helemaal gek. Ze bijt in de bak aan de trekker en blaft erop los. Wat ze daarbij denkt weet ik niet, ze vindt de sneeuw geweldig.
Na de koffie gaat Rinus verder met sneeuwruimen. Bij de kuilen moet de sneeuw ook weg, anders kunnen we de koeien niet voeren. En deze week komt nog een vracht zaagsel en de bietenpulp waar ook een plek sneeuwvrij moet worden gemaakt. Maar het is dweilen met de kraan open want ik hoor net op de weersberichten dat er nog wel 20 cm sneeuw bij komt vandaag.
Het trapje naar de kelder is nu vrij, maar dat dus zal niet lang duren.
Ådala gård 
man, man, wat een sneeuw brrrrr. ik ben blij dat het hier weer bijna weg is.