Eindelijk weer een bericht van Ådala gård. Het werd hoog tijd weer eens de blog bij te werken. Het laatste bericht was van 1 september zag ik. Bijna 2 maanden niets van ons laten horen eh lezen. Niet dat er niets is gebeurd hier. Toch echt wel. En ook het vermelden waard. Maar daar haperde het aan. Het schrijven lukte niet. Geen tijd? Ach, wat zal ik zeggen. Om de blog bij te houden moet ik altijd tijd maken, dat is het dus niet. Maar wel druk met andere dingen.
Zal ik dan maar met het begin beginnen?
Begin september kwam Hans, een nieuwe stagiair, uit Nederland om hier iets te leren. Dat viel nog niet mee voor ons. Hans komt, in tegenstelling tot de meeste stagiaires die we gehad hebben, wel van een boerenbedrijf en wil zelfs het bedrijf in de toekomst gaan voortzetten. Hij weet en kent eigenlijk alles al.
Het was fijn dat hij er was in de periode dat we Tyson konden ophalen. Een pup is net een kleine baby, heeft ontzettend veel aandacht en zorg nodig. Soms had ik het gevoel dat ik alleen nog maar honden aan het uitlaten was. Er waren idd dagen bij dat ik minstens 3 uur met de honden liep. Tyson kon nog niet zover en Noa moest uitgelaten worden omdat ze net loops was. Noa moet rennen en snuffelen, heeft veel beweging nodig. Dus eerst met de een en dan met de ander. Kwam ik na een uur lopen terug, was Tyson alweer toe aan een kleine wandeling om te plassen.
Maar ze kunnen het goed met elkaar vinden, al wordt Noa wel erg moe van zo’n wilde pup. Dan gaat ze op een plek liggen waar Tyson (nog) niet kan komen.
Met Hans erbij konden ook andere werkzaamheden die waren blijven liggen opgepakt worden. In de zomer zijn we begonnen de koeienstal een beetje te renoveren. Nieuwe boxafscheidingen en nieuwe koematrassen moeten erin. Eén kant is gedaan met Ricardo en onze jongens. Nu was de korte kant aan de beurt. De rest blijft dan helaas liggen tot het volgend jaar. Er gaat namelijk ontzettend veel tijd inzitten. Alles eruit slopen, schoonspuiten, laten drogen en opnieuw opbouwen. Daar kun je geen koeien bij gebruiken.
Terwijl Rinus alles met de hogedrukspuit schoonmaakt, melken Hans en ik met gehoorbeschermers op, zo’n herrie maakt dat.
Nu ziet het er weer strak uit.
Dag familie Nijkamp,
Sinds kort hebben we jullie weblog ontdekt. Leuk om jullie belevenissen op deze manier te volgen.
Wij zijn familie ten Broeke, voorheen uit Wijhe (Elshof), maar sinds november 2009 boeren we in Frankrijk. We zijn dus een jaar eerder uit Nederland vertrokken dan jullie. Jullie verhalen leveren veel herkenning op. Fijn te horen dat het jullie goed gaat, met de onvermijdelijke tegenslagen helaas, maar desondanks een mooi bedrijf neergezet, waar met plezier geboerd en geleefd wordt zoals we zien.
Veel plezier met jullie gezinsuitbreiding, Tyson. We blijven jullie graag volgen.
Hartelijke groeten,
Familie ten Broeke.