Fleckvieh

Toen we hier kwamen wonen was Rinus niet zo blij met de stieren waaruit hij kon kiezen bij de K.I.
Er is jarenlang alleen maar gekeken naar de hoeveelheid melk die een koe kan gaan produceren. En de andere kenmerken, zoals een goed uier, goede poten en klauwen, waren helemaal uit het oog verloren. Daarom krijgen heel veel koeien al vroegtijdig last van de poten en in onze stal waren er heel veel koeien die na een 2e of 3e kalf al het uier op de grond hadden hangen, zo uitgezakt. Hoewel zo’n koe wel veel melk geeft komen er dat zoveel problemen om de hoek kijken dat de koe weg moet. En dat had niet gehoeven als er een beetje aandacht aan was besteed.

In Nederland hadden we al goede ervaringen met het inkruisen van Fleckvieh en dat wilde Rinus hier ook gaan doen.
Het duurde even voordat hij een leverancier van Fleckviehsperma vond en na de geboorte van het eerste vaarskalfje duurt het nog 2 jaar voor je de eerste kruising kunt gaan melken.
Michelle was het eerste vaarskalfje. Geboren uit een hele grote koe die heel veel melk gaf, maakte dat we hoge verwachtingen van haar hadden. Maar het drachtig krijgen viel niet mee. Uiteindelijk hebben we de stier van Mikael geleend om Michelle te dekken. In de herfst heeft onze Michelle een pracht van een Herefordstier gekregen. En vandaag is de 2e Fleckviehpink moeder geworden. Ook dit keer een stiertje.