En toen moest ik Rinus toch in Ängelholm achterlaten. De huisarts heeft er goed aan gedaan om niet meteen een rustgevend middel voor te schrijven.
Uit de röntgen foto’s bleek dat er wel een bloedpropje in de longen zit. En dus kreeg Rinus meteen bloedverdunners en moet hij enkele dagen ter observatie blijven.
Niks tussen de oren dus. Ik vond dat ook helemaal niet bij hem passen. Maar ja, hij krijgt op het moment nogal wat voor de kiezen en is ook maar een mens.
Wel weer typisch Rinus om atypische symptomen te hebben bij een longembolie.
Die bloedverdunners moet hij minstens 3 maanden slikken. Is ook al niks voor hem.
Hij wilde gisteren de zwaardere pijnstillers al niet nemen behalve de paracetamol. Geen pijn, geen pijnstillers nodig is zijn devies.
Het is nu vroeg in de ochtend, ik ga eens kijken in de stal en dan melken. Racen we vandaag weer op en neer. Ik had net alles weer opgeborgen, toilettas met spulletjes en dat soort dingen. Het wordt al bijna routine.
Jeetje zeg! Heel veel sterkte en succes met alles er om heen.