En weer thuis

Gelukkig hoefde Rinus maar 1 nacht te blijven. Wel aan de hartbewaking, dat wel. Jongens, wat hebben we woensdag lang moeten wachten. Ik dacht dat een longembolie zo gevaarlijk was, maar dat ze nu harder lopen in het ziekenhuis, nou nee. Gelukkig is het weer bijna oke. We zijn blij dat we zijn gegaan. En een half jaar aan de bloedverdunners overleeft Rinus ook wel. Alleen de nachten, die mogen wel iets langer duren. Want gisteren weer twee koeien in het afkalfhok gedaan. Toen in rond half tien ging kijken was de eerste bezig. En dat schoot maar niet op. Om half twaalf ben ik toch maar naar bed gegaan, er waren twee pootjes te zien, en het is een oude koe, dat moet toch eigenlijk wel goed gaan. Toen begon Rinus te spoken, net als op dinsdagavond. Kwart voor vier had de ene koe haar kalf en kon Rinus eindelijk slapen. Bij de andere koe was nog niks te zien. Kwart voor vijf kom ik weer in de stal en heeft ze gekalfd en het kalfje staat al. Rinus heeft geslapen tot we binnenkwamen voor het ontbijt, zo rond 9 uur. Misschien mag ik vanmiddag eventjes mijn ogen dicht doen.

We willen jullie allemaal ontzettend bedanken voor alle lieve berichtjes via de blog, sms, mail en whatsapp.

Ik hoop dat jullie een beetje begrip hebben dat ik niet alle berichtjes beantwoord. Soms schrijf ik alleen maar terug:”zie blog”. Dat is niet bot bedoeld, het ontbreekt mij gewoon aan tijd om telkens eenzelfde verhaal te typen.

Rinus is nu goed telefonisch bereikbaar. Dus wie zijn nummer heeft en graag een praatje wil maken, ga je gang.