Ons nieuwe stekje krijgt water van de buren uit een gegraven bron. Die is niet zo diep en eigenlijk is er niet genoeg water voor twee huizen. Zeker bij een droge zomer zoals in 2018 staat de bron bijna droog en komt er alleen nog bruin water uit.
Vorige week hebben we daarom een firma gebeld die hier op de boerderij ook de waterbron heeft geboord. 10 tot 12 weken wachttijd zei de beste man.
Dinsdagochtend, eigenlijk zou ik naar de stuga, werd Rinus gebeld. Om 10.00 is er iemand in Svenstorp om te kijken wat een geschikte plek is om te boren. Prima, dan rijden we daarnaartoe en ga ik de gordijnen voor Robert’s kamer maken.
Samen met Rinus loopt de expert over het grondstuk en legt uit wat de regels zijn om te mogen boren. 12 meter vanaf akkerland bijvoorbeeld. En vanaf de weg en het huis. Plek vastgesteld en vanmiddag beginnen we. Om half twee ben ik terug met de machine.
Dat hadden we nooit verwacht. En dus blijven we in Svenstorp.
Rinus haalt het hek weg, dan hoeft die zware boormachine niet over het akkerland van de buurman.
En ik kan de gordijnen voor Robert maken.
Het is een heel gevaarte wat bij ons de tuin in moet. Tot 18.00 uur heeft de beste man geboord en zat op 12 meter. De volgende dag dus weer verder. Eindelijk, bij 101 meter is er water. 6 tot 10 liter per minuut, dat is meer dan genoeg voor ons. Nu eerst testen of de kwaliteit goed is. En dan aansluiten op onze waterleiding.
Tjonge jonge wat weer een werk, denk je dat je met pensioen bent ;-).
Maar wel typisch, eerst die wachttijd en daarna zo….. (schudt het hoofd) typisch Zweden, zullen we maar zeggen. Fijn dat alles zo geregeld kon worden.
Groetjes van ons hier op Oskarshill
🤣🤣 aan dat boren hoeven wij niet zoveel te doen. Hopen op regen, zodat al dat stof weer wegspoelt.